Choć okres iście świąteczny, nie sposób nie wspomnieć o ostatnich zmianach do ustawy o transporcie drogowym, wprowadzonych ustawą o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 roku (Dz.U.2015.390) które już 4 kwietnia wchodzą w życie.

A więc, w Wielką Sobotę rozszerzeniu uległ zakres stosowania ustawy również o zasady i tryb wyznaczania dworców, w których jest udzielana pomoc osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej oraz o zasady ochrony praw pasażerów, których to należy definiować zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym. To właśnie tym pasażerom poświęcono cały nowy rozdział 8a określający zasady wyznaczenia dworów, w których udzielana jest pomoc osobom niepełnosprawnym oraz osobom o ograniczonej sprawności ruchowej.

                Zmieniono nieznacznie zasady dotyczące przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym osób, poprzez zmianę obowiązku w zakresie podawania rozkładu jazdy do publicznej wiadomości który po dniu 4 kwietnia 2015 roku należy podawać do publicznej wiadomości na wszystkich przystankach lub dworcach autobusowych, lecz na wszystkich dworcach (a więc, również nie autobusowych). I tak, każdy dworzec którego właścicielem lub współwłaścicielem w części większej niż połowa udziałów we współwłasności jest jednostka samorządu terytorialnego oraz który zlokalizowany jest w mieście powyżej 50.000 mieszkańców oraz z którego odjeżdża rocznie powyżej 500.000 pasażerów podlega obowiązkowi dostosowania ich do udzielania pomocy osobom o którym mowa w rozporządzeniu (UE) 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. Obowiązkowi temu podlegać będzie również każdy dworzec w terminie roku następującym po roku w którym zaczęła spełniać kryteria wskazane powyżej. Ochronie tychże pasażerów poświęcono również nowopowstały rozdział 9a, w którym określono procedurę postępowania w przypadku braku odzewu ze strony Przewoźnika na złożoną skargę. Brak odpowiedzi ze strony Przewoźnika powoduje, iż właściwym organem do rozpatrzenia skargi będzie w przypadku krajowych przewozach regularnych będzie organizator publicznego transportu drogowego, w przewozach międzynarodowych organ właściwy do wydawania zezwoleń na wykonywanie regularnych przewozów osób w międzynarodowym transporcie drogowym. Do skargi takiej pasażer dołącza kopię biletu lub potwierdzoną rezerwację bądź jakikolwiek inny dokument potwierdzający naruszenie przepisów o ochronie praw pasażerów. Pasażer ma również możliwość wniesienia skargi na podmiot zarządzający dworcem, o którym wyżej. W takim jednak wypadku, skarga będzie rozstrzygana przez marszałek województwa. Za naruszenie przepisów dotyczących ochrony praw pasażerów przewidziana została w art. 95b kara pieniężna w wysokości do 30.000 zł. Do naruszeń której mogą powodować nałożenie kary grzywny należy wymienić chociażby: nieudzielenie natychmiastowej praktycznych potrzeb pasażerów w następstwie wypadku, nie przyjęcie osoby na pokład pojazdu ze względu na niepełnosprawność lub ograniczenia ruchowe, nieudzielenie nieodpłatnej pomocy, brak szkoleń personelu w zakresie niepełnosprawności, utratę bądź uszkodzenie sprzętu służącego do poruszenia się lub urządzeń pomocniczych, w przypadku opóźnienia ponad 120 minut prawa do zmiany trasy, uzyskania zwrotu ceny biletu, niepoinformowanie o odwołaniu lub opóźnienia później niż 30 minut po planowanym czasie rozpoczęcia podróży czy to niepoinformowanie pasażerów o połączeniach alternatywnych, w przypadku odwołania lub opóźnienia powyżej 90 minut, niezaoferowanie nieodpłatnych przekąsek, posiłków, czy zapewnienie pokoju hotelowego gdy konieczny jest pobyt przez jedną lub więcej nocy. Naruszenie ulega abolicji gdy od dnia popełnienia czynu upłynęło 2 lata, bądź po upływie 5 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary. Również w stosunku do dworców które nie spełniać będą wymagań rozporządzenia przewidziano kare grzywny w wysokości do 100.000 zł. W obydwu przypadkach wysokość kary pieniężnej uzależnia się od zakresu naruszenia, powtarzalności naruszeń oraz wysokości uzyskanej korzyści finansowej z tytułu popełnienia naruszenia.

                Pewnie usprawnienie przewidziano również przy zatrudnianiu kierowcy niebędącego obywatelem UE, gdyż od 4 kwietnia 2015 roku nie jest wymagane złożenie przez Pracodawcę do właściwego miejscowo starosty oświadczenia o zatrudnieniu bądź nawiązaniu współpracy z tym kierowcą, który będzie wykonywał lub wykonuje przewozu na jego rzecz.

Autor: Kamil Kiwior, prawnik, od 2014 roku w Kancelarii Transportowej LEGALTRANS zajmującej się prawem transportowym, prawem przewozowym, prawem administracyjnym, prawem o ruchu drogowym, wdrażaniem właściwej organizacji i dyscypliny pracy, z siedzibą w miejscowości Tarnów.

Powrót do listy aktualności

Facebook