Ogólna charakterystyka konwencji CMR

Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów ( CMR ) podpisana w 1956 roku w Genewie, to akt prawny który to umożliwia wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego. W Polsce umowa ta została ratyfikowana w 1962 roku i opublikowana w załączniku do Dz. U. Nr 49, poz. 238 z dnia 14 września. Do konwencji przystąpiły prawie wszystkie europejskie kraje między innymi: Rosja, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania, Szwajcaria, Słowacja Czechy, Portugalia, Polska, Litwa, Norwegia, Węgry, Niemcy, Mołdawia, Bośnia i Hercegowina, Łotwa, Luksemburg, Irlandia, Holandia, Szwecja, Grecja, Francja, Białoruś, Estonia, Jugosławia, Dania, Chorwacja, Bułgaria, Belgia, Austria. Konwencji nie stosuje się do przewozów pocztowych jak również przewozów zwłok oraz przewozów ładunkowych należących do przesiedleńców. Dzięki temu aktowi prawnemu ujednolicono kwestie dotyczące dokumentacji przewozowej, warunki umowy o przewóz drogowy towarów, odpowiedzialność przewoźnika, tryb skarg i reklamacji oraz roszczenia które wynikają z umowy przewozu. Konwencja ta zawiera w głównej mierze normy cywilnoprawne, które to regulują stosunki pomiędzy uczestnikami międzynarodowego przewozu drogowego towarów. Przepisy końcowe dotyczą również relacji pomiędzy państwami które przystąpiły do konwencji. Normy tego aktu prawnego mają zastosowanie bezpośrednie niezależnie od ich charakteru. Na sądy oraz organy stron CMR nakłada się obowiązek stosowania postanowień konwencji, wyłączając konieczność przenoszenia ich do wewnętrznego porządku prawnego. Przepisy konwencji zostały przyjęte w dwóch językach, angielskim oraz francuskim. Oficjalne tłumaczenie na język polski pełni w tym wypadku tylko rolę pomocniczą. Występują jednak problemy które wymagają sięgnięcia do przepisów konwencji w formie angielskiej bądź też francuskiej. Wykładnia w tym akcie prawnym różni się od wykładni aktów prawa krajowego ponieważ zawarte są w niej różne idee które powstawały podczas prac nad nią. Dlatego też kompromisy zawarte w konwencji nie do końca są w pełni jasne, czytelne oraz jednoznaczne. Jest to oczywiste ponieważ rozwiązania mają źródła w różnych systemach prawnych które bardzo różnią się od siebie. Weźmy na przykład prawo polskie oraz system anglosaski. W związku z powyższym naprawdę bardzo trudno czasami odnieść przepisy konwencji CMR do wykładni przepisów krajowych.