Ustawa prawo przewozowe przewiduje odrębne terminy przedawnienia w stosunku do kodeksu cywilnego oraz inaczej traktuje moment rozpoczęcia biegu przedawnienia jak również kwestię zawieszenia biegu przedawnienia. Takim przepisem szczególnym jest art. 77 prawa przewozowego, który stanowi, że roszczenia dochodzone na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przedawniają się z upływem roku.
[Od zasady rocznego terminu przedawnienia przewidziane zostały dwa odstępstwa:
1. dla roszczeń z tytułu zwłoki w przewozie, która nie spowodowała ubytku lub uszkodzenia przesyłki – ulegają one przedawnieniu z upływem 2 miesięcy od dnia wydania przesyłki (art. 77 ust. 2),
2. dla roszczeń przysługujących przewoźnikowi w stosunku do innych przewoźników, gdy przewóz odbywa się na zasadach określonych w art. 5 lub 6 prawa przewozowego – ulegają one przedawnieniu z upływem 6 miesięcy od dnia, w którym przewoźnik naprawił szkodę, albo od dnia, w którym wytoczono przeciwko niemu powództwo (art. 78 ust. 1, który stanowi powtórzenie art. 793 KC).
Roczny termin przedawnienia przy przewozie przewidziany został również w art. 778 i 792 KC. Pierwszy przepis dotyczy umowy przewozu osób, drugi – umowy przewozu rzeczy.]
Przedawnienie biegnie dla roszczeń z tytułu:
1. utraty przesyłki – od dnia, w którym uprawniony mógł uznać przesyłkę za utraconą;
2. ubytku, uszkodzenia lub zwłoki w dostarczeniu – od dnia wydania przesyłki;
3. szkód niedających się z zewnątrz zauważyć – od dnia protokolarnego ustalenia szkody;
4. zapłaty lub zwrotu należności – od dnia zapłaty, a gdy jej nie było – od dnia, w którym powinna była nastąpić;
5. niedoboru lub nadwyżki przy likwidacji przesyłek – od dnia dokonania likwidacji;
6. innych zdarzeń prawnych – od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
Bieg przedawnienia ulega zawieszeniu na okres od dnia wniesienia reklamacji lub wezwania do zapłaty do dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację lub wezwania do zapłaty oraz zwrócenia załączonych dokumentów, maksymalnie jednak na okres przewidziany do załatwienia reklamacji lub wezwania do zapłaty. Należy zwrócić uwagę, że w prawie przewozowym nie ma mowy o instytucji przerwania biegu przedawnienia, czyli sytuacji, kiedy po przerwie termin zaczyna biec na nowo. W takim przypadku, zastosowanie będą miały normy ogólne zawarte w kodeksie cywilnym, zgodnie z którymi przerwanie biegu przedawnienia roszczeń następuje przez:
1. każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia,
2. uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje,
3. wszczęcie mediacji.
Jeżeli jednak dojdzie do sytuacji, kiedy zostaje złożony pozew, a procedura reklamacji lub wezwania do zapłaty nie została zastosowana, nie dojdzie do przerwania biegu przedawnienia roszczenia.