Kwestia odpowiedzialności przewoźnika, za uszkodzenie lub utratę ładunku została uregulowana w rozdziale IV konwencji CMR. Zgodnie z art. 17, przewoźnik odpowiada za całkowite lub częściowe zaginięcie lub uszkodzenie ładunku powstałe od chwili załadunku do chwili rozładunku, przypominamy, że za uszkodzenia i ubytki powstałe przed lub w trakcie czynności ładunkowych odpowiada odpowiednio nadawca lub odbiorca towaru, chyba że inaczej ustalono w umowie. Konwencja, wskazuje również przesłanki wyłączające winę przewoźnika, niniejszy tekst ma przybliżenie okoliczności, na które przewoźnik może się powołać aby uwolnić się od odpowiedzialności za kradzież ładunku.
Przewoźnik, aby uwolnić się od odpowiedzialności zgodnie z art. 17 ust 2 Konwencji, może wykazać, że okoliczności, które doprowadziły do powstania szkody, były nieuniknione i nie mógł im zapobiec. Przesłanką wyłączającą jest dochowanie należytej staranności przez przewoźnika, co będzie badane przez sąd w odniesieniu do wzorca zachowań w konkretnym stanie faktycznym. Należy podkreślić, że w odniesieniu do profesjonalnych uczestników obrotu gospodarczego, miara staranności jest znaczenie bardziej wyśrubowana niż w stosunku do podmiotów nie prowadzących działalności gospodarczej w związku, z którą nastąpiła szkoda. Organ orzekający oceni obiektywnie standard postępowania, jeśli chodzi o obowiązki przewoźnika w ramach wykonywania zlecenia transportowego; chodzi w szczególności o zaangażowanie i dbałość w toku wykonywania zlecenia.
W tym miejscu pojawia się kierowca, którym posłużył się przedsiębiorca celem realizacji podjętego zlecenia; przedsiębiorca za czynności i zaniedbania pracowników lub innych osób, którym zlecił wykonanie przewozu, odpowiada jak za swoje własne. Kradzieże najczęściej zdążają się na postoju, aby dokonać prawidłowej oceny czy kradzieży można było uniknąć, oprócz okoliczności oczywistych należy wziąć pod uwagę zachowanie kierowcy przed kradzieżą oraz bezpośrednio po jej wykryciu. Istotne są takie okoliczności jak miejsce parkowania, nie tylko czy jest to parking strzeżony, lecz również czy faktycznie zapewnia bezpieczeństwo dla ładunku, czy znajdują się tam inne pojazdy ciężarowe, czy jest monitorowany, oświetlony, dozorowany. Jaskrawym przykładem jest orzeczenie Sądu Niemieckiego stwierdzające, że niezweryfikowanie przez kierowcę czy ochrona parkingu sprawdza dokumenty osób wjeżdżających, świadczy o niedbałości. Powołanie się na obowiązek postoju w niebezpiecznym miejscu, ze względu na konieczność obycia obowiązkowej pauzy, również przed sądem będzie bezskuteczne. Sąd może zbadać czy kierowca zawiadomił Policję lub inne organy ścigania w możliwie szybki czasie lub czy podjął inne czynności zmierzające do odzyskania towaru.
Jeśli chodzi o zachowanie samego przewoźnika, znaczenie ma zarówno rodzaj pojazdu, wyposażenie pojazdu w środki zabezpieczające (blokady, immobilizery, systemy antywłamaniowe, przyciski napadowe, systemy odcinające dopływ paliwa lub prądu, uniemożliwiające jazdę kradzionym pojazdem, środki łączności). Osoba zarządzając transportem jest obowiązana do zaplonowania trasy przejazdu możliwie bezpiecznymi trasami. Ponadto sąd może weryfikować czy istniała konieczność poruszania się zestawem przewożącym wartościowy ładunek w nocy..
Ciężar dowód we wszystkie wymienione okoliczności spoczywa na przewoźniku, który musi wykazać że dopełnił należytej staranności, wymaganej od profesjonalisty, aby uchronić ładunek przed kradzież. Zalecamy dokumentowanie wszystkich czynności związanych z planowaniem i wykonywaniem transportu wartościowych ładunków.