Artykułu 75 ustawy prawo przewozowe, określa tryb dochodzenia i rodzaj roszczeń przysługujących stronom stosunku przewozu. Zgodnie z jego brzmieniem:

„1. Dochodzenie roszczeń w postępowaniu sądowym na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przysługuje uprawnionemu po bezskutecznym wyczerpaniu drogi reklamacji, przewoźnikowi zaś – po bezskutecznym wezwaniu zobowiązanego do zapłaty.
2. Reklamacje lub wezwanie do zapłaty uważa się za bezskuteczne, jeżeli dłużnik nie zapłacił dochodzonych należności w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia reklamacji lub wezwania do zapłaty.
3. Roszczenia przeciwko przewoźnikowi przysługują:
1) z tytułu umowy przewozu osób, zabieranych przez nie rzeczy oraz z tytułu umowy przewozu przesyłek bagażowych – podróżnemu, a przy przewozie grupowym – organizatorowi i uczestnikom, z tym że:
a) organizator jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu grupowego, umowy o przewóz przesyłki bagażowej (art. 32), jak również roszczeń o różnicę należności, z wyjątkiem roszczeń przysługujących uczestnikowi (lit. b),
b) uczestnik jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu szkód, różnicy należności w związku z przewozem zabranych przez siebie rzeczy oraz indywidualnie zawartej umowy przewozu przesyłki bagażowej;
2) z tytułu umowy przewozu przesyłek towarowych:
a) o zwrot należności lub jej części – nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, który z nich dokonał zapłaty,
b) o inne roszczenia z tytułu umowy przewozu – nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, któremu z nich przysługuje prawo rozporządzania przesyłką;
3) z tytułu innych stosunków prawnych określonych w ustawie lub przepisach wydanych w jej wykonaniu – podmiotowi takiego stosunku.”

Tryb reklamacyjny, stanowi instytucję prawa cywilnego, ponieważ jest skierowany do przewoźnika, a nie do instytucji państwowej i ma on na celu umożliwienie przewoźnikowi rozpatrzenie zgłoszonych do niego zarzutów (roszczeń) oraz ich ewentualne zaspokojenie bez pośrednictwa sądu.

Aby zatem można było skutecznie wystąpić z roszczeniem na drogę sądową, musi dojść do wyczerpania drogi reklamacji lub wezwania do zapłaty. Aby jednak do tego doszło, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1. reklamacja lub wezwanie do zapłaty powinny być złożone w odpowiednim terminie,
2. reklamacja lub wezwanie do zapłaty zostały załatwione w sposób negatywny w jakiejkolwiek części,
3. w przypadku braku odpowiedzi osoba uprawniona lub przewoźnik odczekali okres 3 miesięcy, przewidziany w ust. 2 ( okres ten należy liczyć od daty faktycznego doręczenia reklamacji).
Należy w tym miejscu podkreślić, że samo tylko uwzględnienie reklamacji lub wezwania do zapłaty, nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania, jak również nie daje podstaw do przymusowego zaspokojenia się przez wierzyciela. Szczegółowa procedura postępowania reklamacyjnego oraz instytucji wezwania do zapłaty określa Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie ustalania stanu przesyłek oraz postępowania reklamacyjnego z dnia 24 lutego 2006 r. (Dz.U. Nr 38, poz. 266) Reklamacja może zostać złożona w następujących sytuacjach:
1. jeżeli doszło do niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu lub
2. gdy uprawniony albo podróżny nie zgadza się z treścią wezwania do zapłaty i może udowodnić, że posiadał ważny dokument przewozu lub dokument poświadczający jego uprawnienie do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego.

Reklamacja powinna zostać złożona w formie pisemnej i zawierać następujące elementy:
1. datę sporządzenia reklamacji,
2. imię i nazwisko (nazwę) oraz adres zamieszkania (siedzibę) przewoźnika,
3. imię i nazwisko (nazwę) oraz adres zamieszkania (siedzibę) osoby składającej reklamację,
4. tytuł oraz uzasadnienie reklamacji,
5. kwotę roszczenia (oddzielnie dla każdego dokumentu przewozowego),
6. wykaz załączonych dokumentów,
7. podpis osoby uprawnionej do wniesienia reklamacji.

W celu uprawdopodobnienia okoliczności zawartych w piśmie, do reklamacji należy dołączyć dokumenty dotyczące zawartej umowy (w oryginale) jak również wszelkie inne dokumenty związane z dochodzonym roszczeniem. Jeżeli pismo reklamacyjne zawiera braki formalne, należy reklamującego wezwać do ich usunięcia w terminie 14 dni, po którego upływie, jeżeli przedmiotowe braki nie zostaną usunięte, reklamację pozostawia się bez rozpoznania. Odpowiedzi na reklamację udziela się niezwłocznie, nie później niż po upływie 30 dni, licząc od dnia otrzymania pisma reklamacyjnego. Nieodniesienie się do zgłoszonej reklamacji w określonym terminie, uznaje się za jej uwzględnienie.

Reklamacja oraz wezwanie do zapłaty ma na gruncie niniejszej ustawy charakter obligatoryjny (obowiązkowy), co oznacza, że roszczenia przysługujące na drodze sądowej przeciwko przewoźnikowi, mogą być skutecznie dochodzone dopiero po wyczerpaniu trybu reklamacyjnego przewidzianego w ustawie. Należy zatem uznać, że wniesienie reklamacji na gruncie prawa przewozowego, jest konieczne, a nieskorzystanie przez uprawnionego z tego trybu, uniemożliwia skuteczne dochodzenie roszczeń odszkodowawczych przez sądem.

Powrót do listy aktualności

Facebook