Choć rozporządzenie w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych rodzajów pojazdów na drogach (Dz.U.2013.839) obowiązuje już od ponad 7 lat, to wciąż w codziennej praktyce spotykam się, z jego błędną interpretacją, wynikającą jak się domyślam, ze wcześniejszych regulacji jakie obowiązywały w tym zakresie, jednakże których nie będą już przytaczał w niniejszej publikacji, aby ich po prostu nie propagować. Prawodawca uchwalając ustawę o wprowadzeniu okresowych ograniczeń w ruchu drogowym w niektóre z dni ustawowo wolnych od prazy, jak również przez okres wakacyjny jednocześnie wskazał w paragrafie 3 niniejszego rozporządzenia zakres pojazdów do których to niniejsze rozporządzenie nie będzie miało zastosowania. Zakres tychże pojazdów można podzielić zasadniczo na trzy kategorię:

  • pojazdów używanych przez służby o organy państwowe
  • pojazdów biorących udział w akcjach wyjątkowych
  • pojazdów używanych w niektórych z gałęzi transportu drogowego

Z punktu widzenia przedsiębiorstw transportowych pierwsza kategoria pozostaje poza większych zainteresowaniem, druga zaś ze względu na swoją wyjątkowość występowania (akcje ratownicze, usuwanie skutków klęsk żywiołowych) również nie ma większego odzwierciedlenia w życiu codziennym, z wyjątkiem jedynie paragrafu 3, ust. 1 pkt 2) lit. d) w której to ustawodawca wskazał, iż ograniczenia w ruchu pojazdów nie dotyczy pojazdów biorących udział w „usuwaniu awarii” jednakże, nie sprecyzował nigdzie przy jakiej kategorii awarii nie obowiązują nas ograniczenia w ruchu, jednakże uznać należy jednak, iż nie będzie można rozumieć niniejszej awarii jako awaria środka transportu.

Przechodząc natomiast do meritum, ograniczenia okresowe nie dotyczą pojazdów używanych:

  • przy budowie dróg i mostów oraz przy ich utrzymaniu,
  • do przewozu żywych zwierząt,
  • dla potrzeb skupu mleka, zbóż lub zwierząt,
  • dla potrzeb bezpośredniego zaopatrzenia statków morskich w paliwo, materiały olejowe, olej smarowy, części zamienne oraz wodę pitną,
  • do przewozu sprzętu transmisyjnego stacji radiowych i telewizyjnych,
  • do przewozu sprzętu dla obsługi imprez masowych, w związku z organizacją tych imprez,
  • do przewozu prasy stanowiącej znaczną część ładunku lub znaczną część dostępnej przestrzeni ładunkowej,
  • do przewozu lekarstw i środków medycznych,
  • do przewozu przesyłek w ramach działalności pocztowej stanowiących znaczną część ładunku lub znaczną część dostępnej przestrzeni ładunkowej,
  • w związku z niezbędnym utrzymaniem ciągłości cyklu produkcyjnego lub świadczenia usług przedsiębiorstwa pracującego w ruchu ciągłym,
  • do przewozu towarów niebezpiecznych w ilościach, dla których wymagane jest oznakowanie pojazdu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej,
  • do przewozu artykułów szybko psujących się i środków spożywczych, określonych w załączniku do rozporządzenia, stanowiących znaczną część ładunku lub znaczną część dostępnej przestrzeni ładunkowej,
  • do przewozu betonu oraz pomp do jego tłoczenia,
  • do przewozu odpadów komunalnych lub nieczystości ciekłych,
  • do przewozu towarów wyładowanych z wagonów na stacji kolejowej, w promieniu 50 km od tej stacji,
  • w transporcie kombinowanym,
  • dla potrzeb bezpłatnych medycznych badań profilaktycznych;

W przypadku powyższych okoliczności, brak zastosowania rozporządzenia dotyczy także pojazdów pustych w drodze po ładunek lub w drodze powrotnej po rozładunku, w odróżnieniu zaś poniższych wyliczeń, które ma zastosowanie jedynie gdy pojazd wykonuje przewóz:

  • pojazdów wolnobieżnych używanych do prac rolnych i ciągników rolniczych;
  • pojazdów powracających z zagranicy w celu zakończenia przewozu drogowego lub do odbiorcy przewożonego ładunku, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  • pojazdów, które wjechały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terminami lub godzinami obowiązywania zakazu, w odległości do 50 km od miejsca przekroczenia granicy, oraz oczekujących na granicy na wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Warto w tym miejscu jednakże przywołać sentencję wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2011 r. (sygn. akt II GSK 756/10), w którym to badano przypadek wyłączenia dotyczącego pojazdów powracających z zagranicy w celu zakończenia przewozu drogowego. W tamtym stanie faktycznym pojazd powracał z zagranicy, jednakże jego miejsce docelowe znajdowało się poza terytorium RP, dlatego też Sąd zawarł w sentencji następujące stwierdzenie:

„Z definicji legalnej międzynarodowego transportu drogowego zawartej w art. 4 pkt 2 u.t.d. wywieść należy, że przed dojazdem do miejsca docelowego nie można mówić o zakończeniu przewozu. W konsekwencji tego pojazd w drodze do miejsca docelowego, nawet jeżeli po przekroczeniu granicy przejeżdża przez terytorium RP nie może być uznany za pojazd powracający z zagranicy w celu zakończenia przewozu drogowego. Przerwa w przewozie, bez względu na przyczynę, nie oznacza zakończenia przewozu.”

Jednocześnie rozwijając wszelkie wątpliwości, odnośnie definicji miejsca docelowego – tzn. iż niezależnie od podzielenia trasy na etapy (nawet w celu dostosowania ich do przestrzegania norm czasu pracy), nie będzie uznany za zakończenie przewozu.

Autor publikacji:
mgr Kamil Kiwior
stan prawny: 10 lipca 2014 r.
wyroki: II GSK 756/10

Powrót do listy aktualności

Facebook