Często spotykamy się z sytuacją, w której osoba zarządzająca operacjami transportowymi w myśl rozporządzenia 1071/2009 (WE) pełni swoją funkcję, na podstawie umowy cywilnoprawnej czy też kontraktu menadżerskiego – jednakże, należy zaznaczyć, iż stosunek taki nie jest możliwy w każdym przedsiębiorstwie transportowym – żeby nie powiedzieć, że w zdecydowanej większości przypadków jest to niedozwolone zwłaszcza na gruncie nowelizacji ustawy o transporcie drogowym wprowadzonych ustawą z dnia 5 kwietnia 2013 roku (Dz.U.2013.567).
Zgodnie bowiem z art. 4 rozporządzenia 1071/2009 (WE)z dnia 21 października 2009 r. Przedsiębiorca wykonujący zawód przewoźnika drogowego wyznacza przynajmniej jedną osobę fizyczną która między innymi w sposób rzeczywisty i ciągły zarządza operacjami transportowymi oraz ma rzeczywisty związek z przedsiębiorstwem polegający na tym, iż jest jego pracownikiem, dyrektorem, właścicielem lub udziałowcem lub nim zarządza lub, jeżeli przedsiębiorca jest osobą fizyczną, jest tą właśnie osobą – i taka jest zasada, od której ustawodawca przewidział w zasadzie tylko jeden wyjątek.
Mianowicie, w ust. 2 artykułu 4 rozporządzenia 1071/2009 (WE), wskazano iż właściwy organ (w Polsce: właściwe miejscowo starostwo bądź Główny Inspektor Transportu Drogowego) mogą zezwolić na wykonywani zawodu przewoźnika drogowego bez wyznaczania zarządzającego zgodnie z ustępem pierwszym ( a więc, właśnie pod warunkiem iż osoba taka jest pracownikiem, dyrektorem, właścicielem, udziałowcem etc.) przy spełnieniu określonych warunków, takich jak: miejsce zamieszkania na terenie Wspólnoty, posiadać dobrą reputację oraz kompetencję zawodowe, uprawnioną na mocy umowy do wykonywania zadań zarządzającego transportem oraz zarządza odpowiednią wielkością floty. I tutaj przechodzimy powoli do meritum problematyki, a więc: ustawodawca unijny owszem przewidział możliwość wyznaczenia osoby zarządzającej na podstawie innego stosunku (w tym umowy cywilnoprawnej, czy tez kontraktu managerskiego) jednakże, nie możemy zapominać również o polskim ustawodawcy, który nowelizacją z dnia 5 kwietnia 2013 roku (wejście w życie: 15 sierpnia 2013 roku) w art. 7c który w brzmieniu na dzień sporządzenia niniejszego tekstu brzmi następująco:
Art. 7c. Mikroprzedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.) może, bez wyznaczania zarządzającego transportem spełniającego warunki, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, w drodze umowy wyznaczyć osobę fizyczną uprawnioną do wykonywania zadań zarządzającego transportem w jego imieniu, jeżeli osoba ta spełnia warunki, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
A więc, owszem – istnieje możliwość wyznaczenia osoby zarządzającej na podstawie innego stosunku niż umowa o pracę, lecz na ściśle określonych warunkach: przede wszystkim przedsiębiorstwo decydujące się na taką formę współpracy musi posiadać status mikroprzedsiębiorstwa, a więc: na gruncie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, będzie to przedsiębiorstwo które w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych: zatrudniało średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów i usług nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości 2 milionów euro.
Należy więc pamiętać przy decydowaniu się na formę współpracy z osobą zarządzającą w przedsiębiorstwie transportowym, aby wybór ten pozostawał zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi.
Autor: Kamil Kiwior, prawnik, od 2014 roku w Kancelarii Transportowej LEGALTRANS zajmującej się prawem transportowym, prawem przewozowym, prawem administracyjnym, prawem o ruchu drogowym, wdrażaniem właściwej organizacji i dyscypliny pracy, z siedzibą w miejscowości Tarnów.